Mijn toekomst in de media

Wat wil je later worden?

Een veelgestelde vraag in je leven.... Door onder andere je vader, je moeder, tantes, ooms, opa's, oma's, kennissen, vrienden, klasgenoten, mentoren en talloze andere mensen die je in je leven bent tegengekomen. Dit is dan ook wel een van de hoofdvragen uit ons leven te noemen. Je wordt geboren, gaat naar de kleuterschool wat vervolgd wordt met de basisschool en hierna de beruchte middelbare school waar je jezelf leert kennen. De laatste jaren van de middelbare school moet je jezelf opeens de vraag stellen... Wat wil ik nu eigenlijk?

Ik heb het mezelf ook afgevraagd en ik ben langzaam op het antwoord gekomen. Ik wil in de media werken omdat ik erachter ben gekomen dat mijn hart hier ligt. Om het even te nuanceren, mijn toekomstige rol in het mediawerkveld wordt documentairemaker en fotograaf omdat ik me op mijn gemak voel als ik de mogelijkheid heb om achter de camera te staan en in vrije loop te kunnen gaan en mijn creativiteit kan uiten op de foto's die ik maak. Ook filmen vind ik fantastisch. Ik kan uren fantaseren over welke special effects ik toevoeg aan mijn video's en ook ik droom van een documentaire die ooit op het Filmfestival in Cannes wordt afgespeeld. Ik maak zelf al vlogs op vakantie door middel van mezelf te filmen als ik ergens heen ga, als ik ergens aankom, door stukjes van de omgeving te filmen en dit aantrekkelijk te maken voor de kijker door er een leuk muziekje onder te zetten en de beelden vlak na elkaar te laten verlopen. 

Ik ben begonnen met fotograferen sinds ik een jaar of 12 was. Ik had van mijn vader een klein Sony cameraatje gekregen van een euro of 100 met redelijke kwaliteit. Ik begon ermee foto's te maken voor de blog die ik destijds met mijn beste vriendin had en ook op vakantie maakte ik er volop foto's mee. Zo'n anderhalf jaar later schafte ik mijn Canon EOS 600D aan waar ik nog steeds hartstikke dol op ben. Hieronder zijn 2 foto's te zien die ik in New York City en in Monte Carlo heb gemaakt en die ik zo uniek vindt vanwege het feit uit welke hoeken ze zijn gemaakt en hierdoor iets minder standaard overkomen dan normale toeristische foto's.